Czy z podróży zawsze trzeba wracać? Czy droga z końca świata zawsze prowadzi od razu do Polski? Niekoniecznie. Czasem po jednej podróży rozpoczyna się kolejna i czasem prowadzi ona – niespodzianka! – do Francji.
Jest czwarta nad ranem, piątek. Siedzimy na samym przedzie kościoła w Taize. Światła są przyciemnione, ktoś po cichu śpiewa kanon „In manus tuas, Pater” – nie potrafię jednak rozpoznać źródła tego głosu, wydaje się, jakby dobywał się on zewsząd. Po chwili reszta osób się dołącza. Na środku leży krzyż, a Czytaj dalej…
Płynąc Sekwaną, przypomniałem sobie scenę z filmu „Przed zachodem słońca”, zbliżając się do mostu Aleksandra III, film „O północy w Paryżu”. Ludzie spacerujący na bulwarach machali do nas energicznie, a my również ich pozdrawialiśmy – było to jak mówienie „Buen Camino”, słów, które za niebawem mieliśmy bardzo często powtarzać. Mikołaj, Czytaj dalej…
Paryż zawsze przyciągał mnie poprzez książki i filmy, które się tu rozgrywały, poprzez mieszkających tu artystów. Zawsze podczas wizyty w Paryżu zakładam literackie okulary i tak piję espresso w Le Select, spaceruję uliczkami Montmartre, spaceruję lewym brzegiem Sekwany…lub płynę bateau mouche.
Pomagać innym, bezinteresownie, tak po prostu, z dobrego serca – to właśnie cel organizacji Entre’Aide.
Wewnątrz było mnóstwo ludzi wszystkich narodowości, wszyscy siedzieli na podłodze, trzymając w dłoniach zapalone świecie: ich płomyki tworzyły w tej dusznej sali drugie niebo pełne gwiazd. Prowadzący śpiew mnich miał głos jak anioł, a my wszyscy szliśmy za nim, jak owieczki za pasterzem, poprzez muzykę prowadzącym je do wieczności.
Mówią, że charakter artysty można poznać po jego dziele. Pędzel Danielle Ommeval kreśli kształty z czułością, subtelnie, czuć w tym jednocześnie silną energię, która zdolna jest przemieniać noc w dzień.
Pod koniec XII wieku Templariusze przybyli do Chateneuf du Pape. Zbudowali fortecę, kościół, a także posadzili pierwsze winorośle. Jak inni Templariusze, odeszli na początku XIII wieku i jakiś czas później Avignon stał się mieszkaniem dla kolejnych papieży, zaś Châteauneuf-du-Pape ich letnią rezydencją. Na przełomie XII i XIII wieku wina te rozsławił Czytaj dalej…
„Dom był cały w ruinie”, wspomina Julia Martini z Moulin de l’Esquirol w Le Pradet, „Kiedy moi rodzice kupili go w 1993 roku, nie można było myśleć o mieszkaniu tutaj. Odbudowaliśmy go i po jedenastu latach posadziliśmy 2000 drzewek oliwnych, by zająć się wytwarzaniem oliwy”.
