Staruszka imieniem Jacqueline nie chce spędzić kolejnego dnia w domu starców. Postanawia wyruszyć na wybrzeże, pragnie zobaczyć morze i zjeść smażoną rybę. To trochę szalone przedsięwzięcie, biorąc pod uwagę jej wiek – dlatego towarzyszy jej córka, od której Jacqueline chce się za wszelką cenę uwolnić…
Dziś w Aix en Provence rozpoczyna się kolejna, już trzydziesta czwarta edycja międzynarodowego festiwalu filmów krótkometrażowych. Jeśli jesteście ciekawi, co będzie się działo, zaglądajcie w tym tygodniu często na Kudłaczy.
Jesień w Prowansji oznacza przede wszystkim trzy rzeczy: mistral, pieczone kasztany oraz soupe au pistou. Z pierwszym nie warto się zapoznawać, bo o paskudny, zimny wiatr, od którego można oszaleć. O pieczonych kasztanach już kiedys pisałem, a teraz chciałbym odkryć przed wami soupe au pistou!
To słynny masyw, który góruje nad całym Aix en Provence. Widzę go codziennie, jadąc na studia. Był inspiracją dla Cezanne’a, który malował go przez długie lata i o różnych porach dnia. Stworzył kilkadziesiąt obrazów góry św. Wiktorii. Teraz jest ona atrakcją dla tych, którzy zamiast morza wolą góry i mają ochotę na małą wspinaczkę. Choć może i nie taką małą.
Ponad miesiąc temu otrzymałem Nagrodę im. Jarosława Zielińskiego za tomik „Wspomnienie chwili obecnej”, który okazał się najlepszym najlepszą książką poetycką 2015 spośród zgłoszonych do konkursu. Znacie go? Czytaliście? Jeśli nie, przeczytajcie przeczytajcie jego recenzję, a zaraz potem zabierzcie się za same wiersze.
Parę dni temu Bob Dylan otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Z tej okazji przypominam tekst, który kiedyś napisałem o nim oraz o jego protest songach:
Nie lubię sztuki nowoczesnej. Nie ufam jej, bo często jest pretensjonalna, udaje, że coś mówi, a tak naprawdę nic nie przekazuje itd. A co zrobiło na mnie największe wrażenie w Arles? Nie fotografie, a właśnie instalacja. Wszystko za sprawą Williama Kentridge’a.
Do pierwszej wystawy w czasie Festiwalu fotograficznego w Arles przyciągnęło mnie Camargue. Znam i uwielbiam ten francuski Dziki Zachód, ale żeby kręcono tam westerny? Zupełnie nie miałem pojęcia.
Coraz bardziej odkrywam, że Prowansja jest rzeczywiście regionem, w którym sztuka, jak mówił Van Gogh, wprost tętni. Latem w Avignon odbywa się słynny festiwal teatralny, w Aix en Provence festiwal operowy, zaś w Arles, stolicy Camargue, w tym samym czasie ma miejsce festiwal fotograficzny.
Przed wyjazdem na Camino zastanawiałem się, czemu tak wielu blogerów i podróżników (właściwie wszyscy!) w podstawowym ekwipunku na pielgrzymkę poleca zabranie zatyczek do uszu. To prawda, będziemy spać razem w salach, ale nie przecież nie może być tak źle… Otóż jest źle. Trudno. A czasem nawet ciężko.