Jest czwarta nad ranem, piątek. Siedzimy na samym przedzie kościoła w Taize. Światła są przyciemnione, ktoś po cichu śpiewa kanon „In manus tuas, Pater” – nie potrafię jednak rozpoznać źródła tego głosu, wydaje się, jakby dobywał się on zewsząd. Po chwili reszta osób się dołącza. Na środku leży krzyż, a Czytaj dalej…
Jest zaledwie kilka minut przed północą. Na zewnątrz słychać już pierwsze huki petard, na niebie ukazują się barwne błyski fajerwerków, a my w zupełnej ciszy siedzimy na podłodze wokół krzyża, myślami szukając Boga. Później skrzypce delikatnie wyłaniają się z ciszy, dołącza do nich gitara. Zaczynamy pieśń „Dona nobis pacem”, modląc Czytaj dalej…
Pielgrzymka zaufania przez ziemię prowadzona jest przez braci z Taize. Odbywa się co roku w którymś z dużych miast europejskich, na przełomie 2014/15 miała miejsce w Pradze. Do stolicy Czech przybyło ponad 30 tys. młodych osób z całej Europy i nie tylko.
Jest to przede wszystkim spotkanie z Bogiem. Poprzez modlitwę i poznanie innych ludzi.
Wewnątrz było mnóstwo ludzi wszystkich narodowości, wszyscy siedzieli na podłodze, trzymając w dłoniach zapalone świecie: ich płomyki tworzyły w tej dusznej sali drugie niebo pełne gwiazd. Prowadzący śpiew mnich miał głos jak anioł, a my wszyscy szliśmy za nim, jak owieczki za pasterzem, poprzez muzykę prowadzącym je do wieczności.
Stało się to niespodziewanie. W ostatniej chwili wysłałem zgłoszenie, namówiony przez kolegę. Było to trochę przypadkowe, ale myślę, że musiałem tam być: w piątkowy wieczór, w hali sportowej w Grębocinie śpiewać do późna w nocy kanony Taizé, wpatrzony w kołyszący się blask świec.