„Cały czas coś komuś zawdzięczam” – mówił Daniel Olbrychski podczas spotkania na Festiwalu Tofifest – „Wsłuchuję się w świat. Nie byłbym dziś sobą, gdyby nie wielu ludzi, których wciąż spotykam na swojej drodze”.
Jerzy Hoffman kocha sztukę. Pisał wiersze, dramaty, próbował również z aktorstwem. „Artysta powinien wznosić się ponad podziałami.” – mówi reżyser – „Powinien odkrywać coraz to nowe meandry spraw uniwersalnych, takich jak miłość, nienawiść, żądza władzy. Temu właśnie służy sztuka”.
Dokąd zmierza Ida?
Na początku jest dziewczyną, która wychowała się w zakonie i niebawem ma złożyć śluby. Zanim to jednak zrobi, musi poznać swoją tożsamość – odwiedza ciotkę, z którą próbuje odkryć ich wspólną przeszłość.
Z wieczornych ciemności wpadam do jasnego wnętrza Od Nowy. Tłum ludzi. Dziennikarze przeprowadzają wywiady, starzy znajomymi witają się czule, rozmawiając ze sobą w różnych językach świata. Aktorzy, reżyserzy, organizatorzy. Jest i prezydent Torunia, który już kieruje się do sali – zaraz rozpocznie się 12. Międzynarodowy Festiwal Filmowy Tofifest.
Dziś w Przysieku uczestniczyliśmy w Festiwalu Gęsiny. Mnóstwo stoisk, z zabawkami, kiełbasami, chlebem ze smalcem, z gęśmi…Psów nie zabraliśmy, właśnie w trosce o gęsi. Zresztą, nie tylko w trosce o gęsi. Jeszcze bardziej o Okrasę. Karola Okrasę. A właściwie ludzi, którzy degustują, to, co o wcześniej przygotuje w pokazie, ogromnie gadatliwym i inspirującym pokazie. Kuchnia…czy to nie odmiana poezji?
Zastanawiam się, czy nie jestem czasem jak inżynier Mamoń z „Rejsu”, lubiąc najbardziej to, co już znam. Pytanie brzmi: od czego zależy to, czy film mi się podoba? Od mojego nastroju, nastawienia, może to muzyka, fabuła, zdjęcia, a może jest tak jak z gondolą pływającą po kanałach Wenecji: jest pięknie, nawet jeśli zespół na gondoli fałszuje. Jest pięknie, bo to Wenecja.