„To nie było łatwe lato dla winorośli. Silne słońce prażyło ich liście niemiłosiernie. Była susza. Niektóre winorośle padły, innym kurczyły się liście – kiedy liście kurczą się i zwijają, oznacza to, że winorośl naprawdę cierpi”, opowiada Denis Chastel Suzet, właściciel Château Portier, kiedy spacerujemy po jego posiadłości.
Arles jest miastem o wielu twarzach. Spotykają się w nim słońce południowej Francji, dzikość i tradycje Camargue, francuskiego Dzikiego Zachodu, emocje i wigor corridy oraz sentyment do obrazów Van Gogha. To miasto, które było kiedyś najważniejszą kolonią rzymską. Do dziś, spacerując jego uliczkami, można odnaleźć ślady pobytu Rzymian. Punktem centralnym Czytaj dalej…
„Och, a więc znacie się na winach!”, wykrzykuje Martine Cherpaz, gdy podczas smakowania jednego wina czerwonego dodaję, że wyczuwam nutkę ziołową. Wtedy Lucien Cherpaz wyciąga kolejne butelki win, które różnią się rodzajami, rocznikami czy sposobem winifikacji. Przez następną godzinę degustujemy i rozmawiamy – to zadziwiające, ile można rozmawiać o winie.
Przede wszystkim: wspaniała gra aktorska. Michael Fassbender, wyważony i oszczędny w gestach, a we wnętrzu palony żądzą władzy. Marion Cottilard, zdecydowana i chłodna jak ostrze noża, od początku hipnotyzuje stalowym spojrzeniem. Dalej: praca kamery, świetnie ukazane mgliste, szkockie krajobrazy, senne i zimne. Klimat gęsty i ciężki – mięso. Barwy jak Czytaj dalej…
Atmosfera jest gęsta, kadry ciasne. Kamera śledzi wędrówki bohaterów, podąża za nimi jak lunatyk we śnie. Film zdaje się kołysać, rytmicznie wprowadzając w trans, pozorny spokój, który prowadzi do wybuchu wszystkich tłumionych emocji. Ale czym jest słoń, który czasem pojawia się jako halucynacja? Może, pośród brudu, agresji, dzikości i wszechogarniającej dżungli, która rozciąga się od Sri Lanki do Paryża, słoń stanowi wyraz odwiecznej tęsknoty za spokojem i harmonią, za utraconym rajem?
„Rowery poprowadzą cię, dokądkolwiek będziesz chciał”, powiedzieli mi znajomi z Holandii, „Możesz nawet nie wiedzieć, dokąd chcesz jechać, a rower cię poprowadzi”. To prawda. Wsiadłem na rower i ponownie jeździłem ulicami Leiden. A jest dużo ulic, przypadków oraz okazji, by się zagubić w tym mieście kanałów i świateł.
NEWS! NEWS! Recently, I’ve started composing music to my poems and reciting it all together. So here is my new poem, which I recite along with music. Hope you like it. And yes, I’m Nico Cigale – that is what has become of me. Enjoy!
Jeśli ktoś jeszcze nie czytał, nie słyszał: prezentuję wiersz, premierowo wykonany na jedynkowym koncercie przy fortepianie. A tutaj: nagranie studyjne. Plus krótka opowieść o inspiracjach. Zapraszam!
