„(…) Analizujemy przewodnik po szlaku oraz przypominamy sobie ostatnie muszle, które widzieliśmy na drzewach. Wygląda na to, że jednak idziemy w dobrą stronę. Postanawiamy zejść ze ścieżki, zbliżyć się do torów i iść wzdłuż nich, aby dotrzeć do miasta. Za pół godziny zaczyna się Msza św., na którą chcemy zdążyć. Czytaj dalej…
12 stycznia 2015 otrzymałem Stypendium Miasta Torunia w dziedzinie kultury na realizację projektu pt. „Promocja młodego toruńskiego autora na rynku anglojęzycznym”. Właśnie trwa kolejny etap realizacji mojego projektu. Zostały już przetłumaczone na język angielski moje dwie najnowsze książki powieść pt. „Zrządzenie losu” oraz tomik poezji „Wspomnienie chwili obecnej” . Dostępne są już na amazon.com
Jest zaledwie kilka minut przed północą. Na zewnątrz słychać już pierwsze huki petard, na niebie ukazują się barwne błyski fajerwerków, a my w zupełnej ciszy siedzimy na podłodze wokół krzyża, myślami szukając Boga. Później skrzypce delikatnie wyłaniają się z ciszy, dołącza do nich gitara. Zaczynamy pieśń „Dona nobis pacem”, modląc Czytaj dalej…
„Jaka jest nasza gwiazda ? Tłum zgromadzony przy pomniku Kopernika ma na głowie korony. Tylko dokąd zmierzają ? Przemawia Archanioł Gabriel ” Torunianie, chodźcie ze mną” W tren piekny dzień śpieszmy do szopki, złożyć pokłon Świętej Rodzinie!” Wszyscy królowie naszych czasów ruszają z miejsca. (…)” Mikołaj Wyrzykowski Tygodnik „Niedziela” 3/2015, Czytaj dalej…
Wewnątrz było mnóstwo ludzi wszystkich narodowości, wszyscy siedzieli na podłodze, trzymając w dłoniach zapalone świecie: ich płomyki tworzyły w tej dusznej sali drugie niebo pełne gwiazd. Prowadzący śpiew mnich miał głos jak anioł, a my wszyscy szliśmy za nim, jak owieczki za pasterzem, poprzez muzykę prowadzącym je do wieczności.
Do perfumerii w Le Castellet wszedłem niepostrzeżenie, przemykając za plecami angielskich turystów, z którymi w żywiołową dyskusję wdała się sprzedawczyni. Oglądałem wysokie psy w garniturach, trzymające zegarki na złotych łańcuszkach i kątem oka obserwowałem, co robią angielscy turyści. Sprzedawczyni chodziła wokół nich tanecznym krokiem, pryskając coraz to innymi zapachami, wyjaśniając ich pochodzenie i zastosowanie.
Ranki zwykle są podobne, ale to chyba złe słowo- piosenka również nie może wyjść poza określone ramy akordów, muzyk może i uderza w te same nuty co w wielu innych piosenkach, ale jednak w jakiś sposób jego dzieło jest inne. Poranki na francuskiej winnicy są więc muzyką słowika,
Na placu przy Hotel de Ville w Aix de Provence gwarem głosów oznajmiają swój byt kawiarenki, akordeonista z miną zadowolonego życiem przechadza się w jakby zaczarowanym cieniu platanów, grając skoczne, francuskie melodie. Po chwili znika, na jego miejscu zaś pojawia się Hiszpan w okularach i czarnej koszulce, siadając na murku i wyjmując z futerału swój nieco kosmiczny instrument.
Niegdyś tymi uliczkami Aix de Provence przechadzał się Cezanne, wiodąc tu swój samotniczy żywot. Był upartym i kłótliwym indywidualistą, a poza tym, pedantem do tego stopnia, że numerował wszystkie swoje rekwizyty. W swoim malarstwie próbował dociec istoty utrwalania rzeczywistości na płótnie- pomagała mu w tym góra Sainte-Victorie. I całe szczęście, że był artystą!
O rzut beretem z La Ciotat leży Ceyreste- „małe, urokliwe miasteczko w górach”, jak powiedział mi pracownik informacji turystycznej. To wspaniałe miejsce, by spacerować, zagubić się i poczuć rytm życia mieszkańców. Brak tu widowiskowych fontann, monumentalnych zabytków, bogatych muzeów. Jest jedynie miasteczko.