Wczorajszy dzień był zdecydowanie najgorszym dniem wędrówki. Dlaczego? Etap był łatwy i krótki, do przejścia mieliśmy nieco ponad 20 km do Bolseny. Jakby tego było mało, w schronisku w Acquapendente zostaliśmy ugoszczeni przez wolontariuszy pyszną kolacją i śniadaniem z innymi pielgrzymami, po którym w mgnieniu oka mieliśmy pokonać wyznaczony dystans. Czytaj dalej…
Dziś dotarliśmy do Bolseny. W 1263 roku przechodził tędy również niejaki Piotr z Pragi: ksiądz, który wątpil, ze w czasie Eucharystii hostia przemienia sie w ciało Chrystusa. Jego spowiednik zalecił mu więc wybrać sie w pielgrzymkę do Rzymu i odprawiać Msze w każdym kościele, w ktorym ten mial sie zatrzymywać. Czytaj dalej…
Kiedy rankiem po palio wychodziliśmy ze Sieny, Karol od niechcenia rzucił: „Geremy i Mateo poszli w drugą stronę, teraz musimy sobie znaleźć nowych przyjaciół w drodze.” Chwilę potem pojawił się Kolya. O imieniu jakby rodem z powieści Dostojewskiego, zaledwie skończył liceum i wyruszył w samotną wędrówkę z samej Genui, gdzie Czytaj dalej…
Wciąż nie moge uwierzyć, jak wiele małych cudów spotyka nas w czasie drogi. Dziś mieliśmy do pokonania najtrudniejszy odcinek na dotychczasowej trasie. Ostatnie 8 km było nieprzerwanym podejściem pod górę, az do zamku, ktory wyglądał pięknie na szczycie, póki nie dowiedzieliśmy sie, ze musimy sie tam wdrapac. Na te ostatnie Czytaj dalej…
Pamiętacie, jak dwa dni temu opisywałem błogosławieństwo konia w jednej z dzielnic? Kapłan pokropil konia i jezdzca woda swiecona, wszyscy modlili sie o zwycięstwo, a my, skoro juz byliśmy tam z nimi, robiliśmy to samo. Teraz zgadnijcie kto wygrał. Kilka godzin później ten sam malutki kościółek, należący do Contrada Capitana Czytaj dalej…
Przed chwilą do kościoła każdej dzielnicy został wprowadzony koń, który będzie ich reprezentować na palio. W ogólnym ścisku kapłan pobłogosławił konia i krzyknął mu w pysk: teraz idź i wracaj jako zwycięzca! Wszyscy modlili się o zwycięstwo – a to okaże się za kilka godzin. Żyjemy. Po palio i calonocnej Czytaj dalej…
Siedzieliśmy pod drzwiami albergue w Abbadia a Isola, niepewni czy na pewno dostaniemy nocleg. Mieliśmy tylko nadzieję, ze gdzieś w pobliżu będzie sklep i w końcu, po dwóch dniach jedzenia czegokolwiek, przyrządzimy sobie coś dobrego. O 14.30 drzwi się otwarły, wyszły z nich trzy roześmiane kobiety i zaraz wystawiły na Czytaj dalej…
Tego wieczoru zobaczyliśmy piękny ogród z winnica i gajem oliwnym i po prostu zapytaliśmy, czy nie moglibyśmy tam rozbić namiotu. Cudowne miejsce na nocleg. San Gimignano jest jedynym toskańskim miastem, w którym zachowało sie az kilkanaście wież – kiedyś bylo ich kilkadziesiąt, ale zostaly zburzone. W średniowieczu rodziny budowaly je, Czytaj dalej…
Jeremi i Mateo, dwóch Francuzów z Lazurowego Wybrzeża. Obaj mają po 17 lat i właściwie przypadkiem trafili na Via Francigena – po prostu wloczyli sie po Toskanii, niosąc kilkunastokilogramowe plecaki i biwakujac na dziko pod namiotem. Mateo zwiedził pol swiata, mając 15 lat przeszedł cale Camino del Norte. Jeremi wygrał Czytaj dalej…
Jak wygląda menu pielgrzyma? Wczoraj mieliśmy darmową degustację wina. Dziś przed południem weszliśmy do kawiarni na kawę i po pieczątke do paszportu pielgrzyma. Zamówiłem dwa razy cappucino, a kobieta obok oznajmila, ze ona stawia. Tak po prostu. Po drodze zatrzymywalismy sie przy drzewach figowych o dojrzalych, słodkich owocach. A dzień Czytaj dalej…