Słońce grzało niemiłosiernie. Weszliśmy do Lukki pewni siebie i zadowoleni, że zaczynamy szlak. Tak naprawdę po prostu szukaliśmy noclegu. W informacji turystycznej odebraliśmy paszporty pielgrzyma, podaliśmy motywacje podróży i wyszliśmy na poszukiwanie schroniska. W pierwszym powiedzieli nam, ze nie maja miejsc. Podobnie w drugim, a drzwi trzeciego po prostu byly Czytaj dalej…
To już oficjalne – 8 sierpnia wyruszamy (pozdrawiam Karola!) na szlak Via Francigena, który od toskańskiej Lukki zawiedzie nas do samego Rzymu. Czekają nas niecałe trzy tygodnie drogi i liczę na to, że będziecie nam towarzyszyć!
Aby zwiedzić Rzym, potrzeba przynajmniej tygodnia. Aby dobrze go poznać, potrzeba o wiele więcej. Ostatnio udało mi się wyjechać na krótki weekend do Wiecznego Miasta – to znaczy, spędziłem w nim zaledwie jeden pełny dzień. Czy udało mi się wszystko zobaczyć? Nie. Czy w pełni wykorzystałem ten czas? To na pewno. Opowiem Wam więc trochę, co zrobić w Rzymie w zaledwie jeden dzień.
Historia, którą wam opowiem, dzieje się w pięknej i słonecznej krainie, gdzie nawet w zimę drzewa nie zrzucają z siebie zielonych płaszczy. Ptaki przez cały rok radośnie śpiewają w ich koronach, a zwierzęta tańczą wokół pni. Pełna wzgórz kraina jest oazą spokoju, ciszy i miłości, nad którą rozciąga się bezchmurne, lazurowe niebo. W przycupniętych na licznych wzniesieniach kamiennych miastach żyją ludzie mądrzy i odważni, gotowi w razie potrzeby poświęcić się dla innych i bronić swej ukochanej Ojczyzny Słońca.
Na jednej z głównych ulic Florencji uliczny artysta maluje Mona Lisę. Robi to na chodniku, siedząc i pochylając się nad nim jak nad płótnem. Ulicą płynie tłum ludzi. Ktoś zatrzyma się, popatrzy, wrzuci monetę, pójdzie dalej. Inni przejdą obok, nie odrywając się od wyznaczonego wcześniej celu. Niektórzy zatrzymają się i zatracając poczucie czasu, będą podziwiać dzieło, które powstaje na ich oczach.
Lubię GPS-a. Jest taki prosty w obsłudze. Ułatwia życie. Podczas drogi nie trzeba mieć wciąż oczu utkwionych w mapie – on prowadzi nas do celu. I to najkrótszą, najszybszą drogą. Nic nie jest mu straszne.
GPS* kocha podróżować po Włoszech. Tu może się wyszaleć: poskakać po malowanych wzgórzach Toskanii, wspinać się na skaliste szczyty zarośniętymi dróżkami, w których mieści się tylko jeden samochód osobowy…uwielbia nas wyprowadzać w pole. A raczej w góry. Nie wiem tylko, czy do tej pory udało mu się dogadać z naszym camperem – bo z kolei ten osobnik woli trzymać takie atrakcje z dala od swojego pola widzenia.