Wchodzę do kawiarni „Le Next”, znajdującej się naprzeciwko kina „Le Cezanne”. W czasie festiwalu to miejsce przyciąga wszystkich jego uczestników, którzy chcą się spotkać, porozmawiać: przed filmem, po filmie, w czasie innego filmu. To pomysł, który w Aix działał znakomicie.
Ponownie rozmawiam z organizatorami festiwalu. „Mamy zawsze mnóstwo zgłoszeń z Polski”, mówią, „I to zazwyczaj są bardzo dobre filmy. Trudno jest dokonać ich selekcji.” Pod koniec festiwalu okazuje się, że mają rację: „Moloch”, jeden z polskich reprezentantów w Aix, zdobywa Nagrodę Jury.
W piątkowy wieczór przechodziłem obok kina „Le Cezanne”. Zatrzymałem się na chwilę, widząc długi stół, a przy nim trzech mężczyzn mieszających w garnkach. „Co tutaj przygotowujecie?”, zapytałem. „Zupę cebulową”, odpowiedział jeden z nich, dla potwierdzenia odsłaniając pokrywę garnka, „To będzie na noc krótkich metraży”. Już wtedy wiedziałem, że będzie to maraton jedyny w swoim rodzaju.
W tę sobotę zakończył się festiwal filmów krótkometrażowych w Aix en Provence. Nagrody zostały wręczone, a mi udało się trafić, zupełnie przypadkiem, na pokaz zwycięskiego filmu. Okazał się nim „El Edén” w reżyserii Andresa Ramireza – pierwszy obraz, jaki obejrzałem na tym festiwalu. Co za szczęście.