Francja
Winobranie – praca i zabawa
Jest już wrzesień, a więc miesiąc winobrania! W Burgundii trwa pełną parą – od pierwszego dnia praktycznie nie rozstaje się z sekatorem. Śmiejemy się, ze aby być w formie, przed snem trzeba go kłaść pod poduszkę.
Francja
Fritz&Schmitt – Alzacja w butelce wina
Erckmann-Chatrian napisał w dziewiętnastym wieku powieść opisującą losy niejakiego Fritza Kobusa. Jest to posiadający pokaźny spadek po ojcu młodzieniec, który decyduje się nie pracować: zamiast tego zamierza po prostu korzystać z życia, spędzając wieczory z przyjaciółmi i pijąc dobre wino, które jest oczywiście niezbędne do cieszenia się życiem. Nie ma więc co się dziwić, że Fritz Kobus jest bohaterem Alzacji oraz patronem winnicy, którą odwiedziłem.
Francja
"Przyszłość winnicy" – Chateau d'Arcole
„Mówi się, że tam, skąd widać wieżę kościoła w St. Emilion, tam wszędzie robi się wyśmienite wino”, opowiada ze śmiechem Veronique Barthe, ponownie siedząc za kierownicą samochodu.
Po obiedzie postanowiliśmy odwiedzić Chateau d’Arcole, drugą winnicę, którą w całości zajmuje się jej mąż,a zarazem enolog, Philippe Gardere. Właśnie docieraliśmy na miejsce: był to niezbyt duży budynek otoczony 5 ha winorośli. Znajduje się on w apelacji St. Emilion i rzeczywiście widać stąd wieżę kościoła.
Francja
Wino dla ludzi – Château la Freynelle
„Winnica to nie jest spokojny biznes. Wystarczy chwila i możesz wszystko stracić”, tłumaczy mi Veronique Barthe, gdy jedziemy do Château La Freynelle. Coraz bardziej oddalamy się od St. Emilion, wjeżdżając na teren apelacji Entre deux Mers, która jest położona nie między dwoma morzami, a rzekami: Garonne oraz Dordogne. Jest ciepłe, leniwe południe, asfaltowa droga prowadzi nas pomiędzy polami winorośli. „Praca na winnicy jest tak interesująca, że dotyka wszystkiego. Mnóstwo rzeczy jest tutaj połączonych: dobre wino, sprzedaż, relacje z klientami…czasem naprawdę nie ma chwili wytchnienia.”, Veronique nie mówi tego ze zmęczeniem, a z pasją, radością w głosie. (więcej…)
Francja
Apelacje z marzeniami – Chateau du Chatelard
„W Beaujolais każda winnica ma parcele w różnych crus, jak Moulin a Vent czy Fleurie”, wyjaśnia Vincent Wallays, gdy siedzimy przy stole, degustując wina Chateau du Chatelard. „Ma to na celu większe bezpieczeństwo winnic, jeśli chodzi o nieprzewidziane zmiany pogodowe. Winorośle z Morgon nie obrodzą, to zawsze zostaną jeszcze inne crus. W tym roku była straszna susza i dużo winorośli jej nie przetrwało, ale dzięki tym, które zostały, o małych, wysuszonych owocach, wino będzie lepsze, bardziej skoncentrowane. I to w każdej z crus”.
Francja
Wesele na winnicy – Domaine des Marrans
Jest późne popołudnie. Pusta sala, na podłodze ostatnie wstążki i kilka balonów. Cisza charakterystyczna dla imprezy, która dopiero co się skończyła. Dwie osoby – mężczyzna i kobieta – wynoszący z sali to, co zostało po zabawie. Parkujemy camperem obok budynku. Wysiadam i idę w stronę gospodarzy.
Francja
"Nieklasyfikowany klasyk" – Château de Reignac
W 2009 w lokalu Laurent w Paryżu Wielkie Europejskie Jury podjęło się ślepej degustacji najlepszych win z regionu Bordeaux, które są jednocześnie jednymi z najlepszych win świata. Pośród nich było Grand Vin de Reignac, które jednak nie należy do ścisłej czołówki win z rodzaju Premiere Grand Cru Classe z St. Emilion. Degustowano wina horrendalnie drogie, których cena nie schodziła poniżej 150 euro, a czasem docierała i do tysiąca – były wśród nich produkty tak znanych winnic jak Château Cheval Blanc, Château Ausone czy Château Petrus. Jednak to Grand Vin de Reignac za niecałe 15 euro wylądowało na zaszczytnym drugim miejscu.
Francja
Winorośl musi cierpieć – Château Portier
„To nie było łatwe lato dla winorośli. Silne słońce prażyło ich liście niemiłosiernie. Była susza. Niektóre winorośle padły, innym kurczyły się liście – kiedy liście kurczą się i zwijają, oznacza to, że winorośl naprawdę cierpi”, opowiada Denis Chastel Suzet, właściciel Château Portier, kiedy spacerujemy po jego posiadłości.
France avec Passion (2014)
„Historia pewnego uśmiechu” – Château Pradeaux
„Arlette siedziała za biurkiem i patrzyła uważnie na ludzi, którzy przekraczali próg”, opowiada z uśmiechem Etienne Portalis z Chateau Pradeaux, „Poznawała po uśmiechu. Obserwowała ich i jeśli jej się nie spodobali, nie sprzedawała im wina. Zupełnie, jakby miała komuś powierzyć swoje dziecko pod opiekę”.