Nie potrafię wyrazić swoich uczuć podczas modlenia się przed grobem św. Jakuba ani uściskania jego figury, podobnie jak nie potrafię wyrazić powodu wyruszenia na Camino. Jeśli czułem satysfakcję z zakończenia szlaku, była to tylko satysfakcja częściowa – bo on się Czytaj dalej…
Do Santiago de Compostela dotarliśmy w święto św. Jakuba, 25 lipca. Ostatni odcinek szliśmy tak długo, jakbyśmy nie chcieli osiągnąć celu, pragnąc jeszcze jak najdłużej przeżywać wędrówkę. Byliśmy u stóp katedry wcześnie rano, gdy jeszcze usuwano z ulic ślady całonocnej Czytaj dalej…
Moja Wątpliwość nie wygasała w trakcie wędrówki – zdaje mi się, że bardziej ją oswajałem niż próbowałem od siebie odegnać. Czasem znikała całkowicie. Później oczywiście powracała, ale na tę chwilę nie odczuwałem jej istnienia. Działo się tak podczas pogodnych wieczorów. Czytaj dalej…
Każdy dzień wędrówki mijał w podobnym rytmie. Budziliśmy się o wpół do piątej, aby o piątej autokar mógł nas zawieźć na miejsce, z którego mieliśmy rozpocząć kolejny odcinek. Zwykle więc zaczynaliśmy jeszcze w mroku, o chłodnym, czasem i deszczowym poranku. Czytaj dalej…
Każdy ma swoje Camino. Jedni słuchają głośno muzyki, inni idą w ciszy, inni pędzą przed siebie, jeszcze inni rozmawiają czy też zatrzymują się na każdym możliwym postoju. Znajdzie się tu czas na modlitwę, śpiew, rozmowę oraz ciszę. Droga przynosi wszystkie Czytaj dalej…
„Co mnie tu zaprowadziło?”, pytałem sam siebie, o siódmej nad ranem stojąc w albergue w miejscowości Sarria, znajdującej się na szlaku francuskim Camino de Santiago. Z tego miejsca zostało 112 km do samego Santiago de Compostela. Długa droga. Ale jeszcze Czytaj dalej…
Spotkanie autorskie na Coperniconie nie jest zwyczajne. Podczas tych trzech wrześniowych dni nic nie jest zwyczajne. Do sali w Collegium Minus nie wchodzą normalnie ubrani ludzie, a wojownicy, żołnierze oraz smukłe elfy. Zresztą, czym jest normalność?
Na Nowym Rynku w Toruniu tłumy. Mama mówi do synka, trzymającego miecz świetlny: „Utnij głowę temu człowiekowi z gwardii senackiej, no dalej!” i pstryka im zdjęcie. Gdzieś dalej Sith walczy z Jedi, a małe dzieci ustawiają się, by mieć zdjęcie z Jabbą. Jest i mistrz Yoda, za którego plecami stoją klony. Aż kusi mnie, by też zrobić sobie z nimi zdjęcie.
