Paryż zawsze przyciągał mnie poprzez książki i filmy, które się tu rozgrywały, poprzez mieszkających tu artystów. Zawsze podczas wizyty w Paryżu zakładam literackie okulary i tak piję espresso w Le Select, spaceruję uliczkami Montmartre, spaceruję lewym brzegiem Sekwany…lub płynę bateau mouche.
Pomagać innym, bezinteresownie, tak po prostu, z dobrego serca – to właśnie cel organizacji Entre’Aide.
Wewnątrz było mnóstwo ludzi wszystkich narodowości, wszyscy siedzieli na podłodze, trzymając w dłoniach zapalone świecie: ich płomyki tworzyły w tej dusznej sali drugie niebo pełne gwiazd. Prowadzący śpiew mnich miał głos jak anioł, a my wszyscy szliśmy za nim, jak owieczki za pasterzem, poprzez muzykę prowadzącym je do wieczności.
Mówią, że charakter artysty można poznać po jego dziele. Pędzel Danielle Ommeval kreśli kształty z czułością, subtelnie, czuć w tym jednocześnie silną energię, która zdolna jest przemieniać noc w dzień.
Pod koniec XII wieku Templariusze przybyli do Chateneuf du Pape. Zbudowali fortecę, kościół, a także posadzili pierwsze winorośle. Jak inni Templariusze, odeszli na początku XIII wieku i jakiś czas później Avignon stał się mieszkaniem dla kolejnych papieży, zaś Châteauneuf-du-Pape ich letnią rezydencją. Na przełomie XII i XIII wieku wina te rozsławił Czytaj dalej…
„Dom był cały w ruinie”, wspomina Julia Martini z Moulin de l’Esquirol w Le Pradet, „Kiedy moi rodzice kupili go w 1993 roku, nie można było myśleć o mieszkaniu tutaj. Odbudowaliśmy go i po jedenastu latach posadziliśmy 2000 drzewek oliwnych, by zająć się wytwarzaniem oliwy”.
„Arlette siedziała za biurkiem i patrzyła uważnie na ludzi, którzy przekraczali próg”, opowiada z uśmiechem Etienne Portalis z Chateau Pradeaux, „Poznawała po uśmiechu. Obserwowała ich i jeśli jej się nie spodobali, nie sprzedawała im wina. Zupełnie, jakby miała komuś powierzyć swoje dziecko pod opiekę”.
Stoję w piwnicy Domaine Tempier, przede mną leży kilkanaście ogromnych, dębowych beczek, w których dojrzewa czerwone wino. W powietrzu unosi się jego zapach: mieszanka historii winnicy i historii ludzi, którzy się nią zajmowali.
Do Château de Pibarnon prowadzi wąska, piaszczysta dróżka pnąca się po zboczu wzgórza. Jadąc, mijamy pojedyncze domki, wystrzelające wysoko w błękit nieba cyprysy, stare drzewa oliwne. Masywne, drapieżne skały otaczają morze o barwie lazuru. Słońce świeci jasno. Dróżka, wijąc się, wkracza pomiędzy rozległe pola winorośli.
Winorośl rośnie na kamienistej sprażonej słońcem ziemi. Wymaga opieki przez cały rok. Jej pędy są przycinane, a gdy nadchodzi lato, usuwa się najmniejsze kiście, by dostarczyć więcej soków odżywczych większym winogronom. To nie marnotrawstwo, ale dbałość o dobry smak. Lecz po winobraniu, który rozpoczyna się najczęściej na początku września, około Czytaj dalej…