Madryt: miasto majestatyczne, iście królewskie, którego szerokie aleje mogą nas zaprowadzić do Museo del Prado, Parque del Retiro lub też licznych knajpek w centrum. Każde z tych miejsc warte jest, by spędzić tam więcej czasu, ale co, jeśli… mamy tylko jeden dzień?
Wbrew pozorom Santiago nie jest spokojnym miastem, które ogranicza się do grobu św. Jakuba i katedry. Tutaj, od zapalenia latarni aż do późnych godzin nocnych tętni życie, stukają kieliszki, głośno jest od rozmów. Wieczorem ulice zapełniają się pielgrzymami, turystami i mieszkańcami miasta, których drogi krzyżują się w kolejnych barach. Pytanie: gdzie najlepiej się wybrać?
Kiedyś pierwszą rzeczą, którą podróżny robił po przyjeździe do Santiago, było pójście do jakiejkolwiek kawiarenki. Tam szukało się noclegu, poznawało ludzi… dziś to również jeden z najlepszych sposobów na poznanie miasta.
Już od połowy lipca Santiago żyje Dniem Apostoła. Zaczynają się wieczorne koncerty, jarmarki, pochody… a Biuro Pielgrzyma przeżywa jak zwykle w tym okresie wyjątkowe oblężenie. Jak wyglądało samo święto na cześć Patrona, zobaczcie na zdjęciach!
Parę miesięcy temu odkryłem to słynne i szalenie proste danie. Później podzieliłem się nim z rodziną. Później z przyjaciółmi. A jeszcze później każdy zaczął przygotowywać ten przepis u siebie w najróżniejszych wersjach i przekazywać go dalej… przyszedł więc czas, żeby zastanowić się nad tym na blogu.
Przesilenie letnie: najdłuższy dzień w roku, najkrótsza noc. Dawniej ludy na całym świecie wierzyły, że w tym czasie dzieje się coś ważnego. Żeby nie powiedzieć: magicznego. Dziś tradycje celtyckie połączono że świętem Jana Chrzciciela, i tak oto powstała galicyjska Festa de San Xoan!
Od kiedy przeczytałem „Cień wiatru” Carlosa Ruiza Zafona, Barcelona trafiła na moją listę „must see”. Przedstawiała mi się jako malownicze i wręcz mistyczne miasto. Jak jest w rzeczywistości? I czy da się ją „przejść” w jeden dzień?
Gdzie zaczyna się dzień w Barcelonie? W kawiarence oczywiście, przy cortado albo cafe con leche, przy codziennym żurnalu i ensaimada lub croissant (słodszym i bogatszym niż ten francuski, a jakże). Wieczorem również siada się przy barowym stoliku, zamawia piwo, wino i parę kolejek pintxos… Być w Barcelonie i nie spróbować jednego z tutejszych specjałów to jakby w ogóle nie odwiedzić tego miasta.