Le nouveau film de Lukasz Ronduda (Premier Prix au Festival de Gdynia), Fears présenté à Torun à l’occasion de Tofifest, nous plonge dans le conflit séparant en Pologne le milieu catholique traditionnel et le milieu LGBTQ+, cela par un portrait d’un artiste homosexuel et catholique en même temps. J’en profite pour discuter du queer comme façon d’interpréter les œuvres cinématographiques.
(więcej…)
J’ai passé le début de cet été sous le signe de festivals de cinéma: d’abord Tofifest, ensuite Cannes, ce qui signifie que des journées entières coulaient dans le rythme des films regardés. Mais, en fait, quelle en était l’utilité? En quoi est-il encore pragmatique de rester pendant des heures dans les salles de cinéma?
(więcej…)
Wchodzę do kawiarni „Le Next”, znajdującej się naprzeciwko kina „Le Cezanne”. W czasie festiwalu to miejsce przyciąga wszystkich jego uczestników, którzy chcą się spotkać, porozmawiać: przed filmem, po filmie, w czasie innego filmu. To pomysł, który w Aix działał znakomicie.
Ponownie rozmawiam z organizatorami festiwalu. „Mamy zawsze mnóstwo zgłoszeń z Polski”, mówią, „I to zazwyczaj są bardzo dobre filmy. Trudno jest dokonać ich selekcji.” Pod koniec festiwalu okazuje się, że mają rację: „Moloch”, jeden z polskich reprezentantów w Aix, zdobywa Nagrodę Jury.
W piątkowy wieczór przechodziłem obok kina „Le Cezanne”. Zatrzymałem się na chwilę, widząc długi stół, a przy nim trzech mężczyzn mieszających w garnkach. „Co tutaj przygotowujecie?”, zapytałem. „Zupę cebulową”, odpowiedział jeden z nich, dla potwierdzenia odsłaniając pokrywę garnka, „To będzie na noc krótkich metraży”. Już wtedy wiedziałem, że będzie to maraton jedyny w swoim rodzaju.
W tę sobotę zakończył się festiwal filmów krótkometrażowych w Aix en Provence. Nagrody zostały wręczone, a mi udało się trafić, zupełnie przypadkiem, na pokaz zwycięskiego filmu. Okazał się nim „El Edén” w reżyserii Andresa Ramireza – pierwszy obraz, jaki obejrzałem na tym festiwalu. Co za szczęście.