Jak tu zacznę… od prostej wiadomości, jak „właśnie wyszła moja nowa książka”? Nie, myślę muszę powiedzieć coś więcej – dlatego piszę.
How will we begin… from a simple message, like „my new book is out”? No, I think I need to say something more – that’s why I’m writing.
(więcej…)
Program Festiwalu – ponad 150 filmów, w tym może 5 tytułów, o których już wcześniej słyszałeś. W zasadzie to mogłoby wystarczyć, by w momencie przeglądania złapać się za głowę, załamać, zamknąć program i zrezygnować z jakiegokolwiek obcowania ze sztuką. Mógłbym też przygotować się, przeczytać opis, recenzje każdego z filmów i wybrać te kilka, które na pewno chciałbym zobaczyć. No mógłbym, ale czy warto?
Właśnie dziś rozpoczął się Międzynarodowy Festiwal Filmowy Tofifest, czyli tydzień niepokornego kina w Toruniu. Zawsze był to dla mnie czas ogromnych inspiracji, swego rodzaju szalona podróż kinematograficzna, którą wspominałem jeszcze długo po ostatnim dniu festiwalu, również na blogu – relacja będzie również w tym roku!
Film, który wygrał tegoroczny Tofifest. Oszczędny w obrazach i słowach, cichy, opowiadający prostą i poruszającą historię. Islandia, owce i trudna relacja dwóch braci.
5 dni, 4 osoby i 12 filmów do obejrzenia, ocenienia i wybrania najlepszego. W tym roku udało mi się być w Jury Młodych na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Tofifest w Toruniu.
Munowa rodzina nie należy do tych normalnych. Parę lat temu uważałbym, że to co najmniej dziwne, jeśli ktoś w normalnej rozmowie jednego z wieczorów użył słów „You have the floor, delegate”. Albo gdybyśmy przez trzy dni mieli rozpoznawać siebie nie po imionach, ale krajami: takimi jak Togo, Szwajcaria czy (najlepsza!) Północna Korea. Parę lat temu, zanim pojechałem na pierwszego MUN-a, nie rozumiałem też legendy o zabójczych (dosłownie!) czarnych żelkach. Kiedy też po raz pierwszy jechałem rockowym busikiem do Holandii, nie spodziewałem się, że kiedyś MUN odbędzie się u nas. W Toruniu. Naprawdę.
Spotkanie autorskie na Coperniconie nie jest zwyczajne. Podczas tych trzech wrześniowych dni nic nie jest zwyczajne. Do sali w Collegium Minus nie wchodzą normalnie ubrani ludzie, a wojownicy, żołnierze oraz smukłe elfy. Zresztą, czym jest normalność?
Na Nowym Rynku w Toruniu tłumy. Mama mówi do synka, trzymającego miecz świetlny: „Utnij głowę temu człowiekowi z gwardii senackiej, no dalej!” i pstryka im zdjęcie. Gdzieś dalej Sith walczy z Jedi, a małe dzieci ustawiają się, by mieć zdjęcie z Jabbą. Jest i mistrz Yoda, za którego plecami stoją klony. Aż kusi mnie, by też zrobić sobie z nimi zdjęcie.
Czasem lubię usiąść gdzieś na Starym Rynku w Toruniu i obserwować ludzi. Przychodzą skądś, spieszą się za jakimiś sprawami, a ja próbuję odgadnąć, kim właściwie są. Fajna zabawa. Jest parę dni, kiedy nabiera ona zupełnie nowego wymiaru.
12 stycznia 2015 otrzymałem Stypendium Miasta Torunia w dziedzinie kultury na realizację projektu pt. „Promocja młodego toruńskiego autora na rynku anglojęzycznym”. Właśnie trwa kolejny etap realizacji mojego projektu. Zostały już przetłumaczone na język angielski moje dwie najnowsze książki powieść pt. „Zrządzenie losu” oraz tomik poezji „Wspomnienie chwili obecnej” . Dostępne są już na amazon.com